In en om het Bruynzeel huis.

Vandaag heb ik drie vleermuizen het huis uitgewerkt.
Het begon al vroeg.
Vanmorgen om 7.00 hoor ik al slapend heel vaag het geluid van mijn man onder de douche. Een van de beste momenten van de dag. Hij moet aan de slag en ik draai me nog een keer om. Het maakt me zo tevreden. Alleen deze ochtend zie ik geloof ik iets door de slaapkamer vliegen.
Jaap komt onder de douche vandaan en zegt volgens mij zag ik een vleermuis.
We kijken naar het plafond. Niets te zien. Misschien gedroomd. Maar ineens zie ik een zwarte klodder op de planken vloer liggen.
Nu kenden we al heel wat vleesmuis verhalen van de ander specialisten, dus we wisten al wat je in zo’n geval moet doen. Met de bezem de deur uit vegen. Want zolang ze liggen zijn ze a.h.w. verlamd en kunnen ze niets.
Zo gezegd niet zo gedaan want zo’n beestje lijkt wel van gel. Hij plakt een beetje aan de vloer. Is ie nou dood of houdt ie zich dood vraag ik me af terwijl ik aan alle gruwelverhalen denk over vleermuizen met hondsdolheid die mensen bijten. Ik hark met een te zachte lila bezem van de Chinese supermarkt het hoopje rubber over de schotelende planken richting de veranda.
Uiteindelijk sta ik mezelf daar pas toe om te griezelen en mep de vleermuis met een enorme zwiep de verandatrap af. Hij was dood. Verder de hele dag niet meer aan gedacht.
Na een dag werken (Jaap opereert een schildklier en ik bespreek met de dames van de WIN het voorval van een potloodventer die hen vrijdag de schrik van hun leven heeft bezorgd), tropische vruchten kopen op de markt, over Suriname lezen en verbaasd zijn over het leven in de sloten hier en nog meer mooie natuur genieten gaat Jaap tegen 18.00 tennissen. Never a dull moment in Nieuw Nickerie!
Ik besluit om uitgebreid de tijd nemen om te genieten van de ondergaande zon in de zoele avondlucht. Ik steek alvast muggenkaarsen aan. Alleen nog even naar de slaapkamer voor een flesje DEET maar…wat zie ik: een zwarte vleermuis zit op de klamboe geplakt als een aapje tegen zijn moeder. En dan hoor ik getik en gefladder. Er floept er nog een over de gordijnroede. Wat te doen? Ik loop gauw naar de kamer voor mijn smartphone want ik wil een foto maken van die engerd op de klamboe. Mijn aanwezigheid maakt dat de twee vleermuizen samen wild door de slaapkamer beginnen te fladderen en er vliegt er eentje langs mijn hoofd naar de huiskamer. Daar begint hij telkens hard tegen het plafond aan te vliegen. Ik loop gebukt rond en zet alle horren open. Maar dat zien ze niet en ze hebben natuurlijk radar. Hoe krijg ik ze naar buiten? Bukkend de lichten allemaal aangedaan. Toen weer allemaal uit. Niks helpt. Fladder vlieg tik fladder vlieg tik tegen het plafond. Goed, dan moet het maar zo: er hangt een grote fan aan het plafond. Ik zet hem aan op de hoogte stand. Dat levert twee dooie vleermuizen op.
Nummer 1 zie ik meteen liggen. Ik heb nu mijn veegtechniek verbeterd: bij de ochtendvleermuis deed ik het nog voorzichtig want ik zorgde dat hij op de grond bleef liggen want dan kon hij me niks maken. Maar bij de avondvleermuis is de afstand tot de veranda wel twee keer zo lang. Ik wip de vleermuis nu al vegend ook wat op en hij lijkt gewoon dood te blijven. Hij maakt nu een soort dode kikkersprongen en dat gaat veel sneller. Ik veegwip de dooie vleermuis (althans dat hoop ik dus maar) weer tot bovenaan de verandatrap en flats hem tot bijna in de sloot. Voer voor de Kleine Reiger en anders weet de Grietjebie er wel raad mee.
Nummer twee blijkt achter de kast gevallen te zijn. Het lukt me om de kast een beetje opzij schuiven. Waar is je man eigenlijk als je hem nodig hebt? Maar voor dat soort gedachten heb ik helemaal geen tijd want de vleermuis leeft nog en kruipt snel half onder een deur. Hier helpt maar 1 oplossing namelijk een grote lege glazen augurkenpot en een stevig stuk karton. Jij dacht zeker dat ik em tussen de deur zou platdrukken nou zo wreed ben ik niet.
Zo gezegd zo gedaan de vleermuis was groot zelfs voor een augurkenpot. Zijn vleugel stak er zelfs een beetje onderuit. Het karton was ook een beetje buigzaam eigenlijk en het was geen pretje om hem te voelen fladderen en tikken onderweg naar de veranda. Een vlieg in een jampot is toch echt iets anders dan een vleermuis in een augurkenpot. Met een ferme beweging van de augurkenpot heb ik hem op het gras gesmeten.
Zo.
En nu acht uur ’s avonds hoor ik ze boven mijn hoofd over de zoldering heen en weer rennen.
Het kan natuurlijk het begin van een pandemie zijn.
Morgen toch maar even melden bij de huishoudelijke dienst van het ziekenhuis.